บทนำ
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยเป็นภาคหนึ่งที่มีชนเผ่าหลายชนเผ่าอาศัยอยู่ทั่วไป แต่ละเผ่าก็จะมีขนบธรรมเนียมประเพณีที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง คนเผ่าภูไท หรือ คนเผ่าผู้ไท (ซึ่งต่อไปจะใช้คำเดียวว่าคนภูไท) เป็นคนไทยเผ่าหนึ่งที่อยู่ทางภาคอีสาน ในอดีตนั้นคนเผ่าภูไทมีวีถีชีวิตและขนบธรรมเนียมประเพณีที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่น่าศึกษามากแต่ในปัจจุบันนี้ หลายชุมชนของคนเผ่าภูไทยังคงรักษาความเป็นเอกลักษณ์ของความเป็นภูไทได้อย่างเหนียวแน่น จากการบอกเล่าของผู้เฒ่าผู้แก่ของคนภูไทเล่าว่า คนเผ่าภุไทนั้น เป็นผู้ดีเก่าของเมืองเหงียน ซึ่งอยู่ในประเทศเวียดนาม
เมื่อเอ่ยถึงคนภูไทหรือผู้ไทย คนไทยภาคอื่นอาจจะนึกไม่ออกว่า แตกต่างกันตรงไหนกับคนอีสานที่มักจะคุ้นเคยกับการพูดภาษาลาว แน่นอนว่า ความแตกต่างที่บอกว่าเป็นคนภูไทหรือผู้ไทก็คือภาษาที่พูดนั่นเอง เพราะคนภูไทหรือภูไทจะพูดภาษาที่เรียกว่าภาษาภูไท
คนภูไทส่วนใหญ่จะอาศัยอยู่ในจังหวัดต่างๆทางภาคอีสาน เช่น จังหวัดนครพนม จังหวัดสกลนคร จังหวัดกาฬสินธุ์ จังหวัดมุกดาหาร จังหวัดหนองคาย จังหวัดเลย จังหวัดบึงกาฬ ฯลฯ ซึ่งคนภูไทจะปลูกบ้านเรือนเป็นกลุ่มหมู่บ้านหลายๆหมู่บ้านกระจายกันไป
ในความเป็นจริงแล้ว คนภูไทหรือคนเผ่าภูไทในประเทศไทยไม่ได้มีเพียงแค่ในภาคอีสานเท่านั้น แต่ในภาคกลางก็มีคนภูไทอาศัยอยู่เป็นจำนวนไม่น้อยเช่นกัน เช่นคนภูไทที่จังหวัดลพบุรี จังหวัดสุพรรณบุรี จังหวัดเพชรบุรี และอีกหลายจังหวัด ตามประวัติของการอพยพของคนเผ่าภูไทแล้ว คนเผ่าภูไทที่อยู่ในจังหวัดทางภาคกลางของประเทศไทย เป็นคนเผ่าภูไทกลุ่มแรกที่เข้ามาอาศัยอยู่ในประเทศไทยหรือสยาม แต่ถูกคนไทยที่พูดภาษไทยกลางเรียกว่า “ลาวโซ่ง” ในอำเภอบ้านหมี่ หรือเรียกว่า “ไทพวน” ในจังหวัดสุพรรณบุรี หรือบางที่ก็เรียกว่า “ไทยทรงดำ” เช่น ภูไทที่เขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี
แต่กลุ่มคนเผ่าภูไทที่อาศัยอยู่ในประเทศไทยมากที่สุดนั้นอยู่ทางภาคอีสาน และถิ่นคนเผ่าภูไทที่คนไทยทั่วไปรู้จักก็คือ คนภูไทที่อาศัยในอำเภอเรณูนคร จังหวัดนครพนม เพราะได้ยินผ่านเพลง “หนาวลมที่เรณู” ที่ขับร้องโดยศรคีรี ศรีประจวบ และคนเผ่าภูไทที่จังหวัดสกลนคร ผ่านบทเพลง “หนองหารตะวันรอน” ที่กล่าวถึงหญิงสาวชาวภูไทว่าไม่ใช่มีแต่ที่อำเภอเรณูนครที่เป็นที่รู้จักกันทั่วไป ซึ่งในเพลงบรรยายถึงสาวเผ่าภูไทที่มีผิวพรรณงดงามคล้ายกับสาวทางภาคเหนือของประเทศไทย จนกระทั่งในเพลงหนาวลมที่เรณู ยกย่องความงามของสาวเผ่าภูไทยเป็น สาวเวียงพิงค์แห่งแดนอีสาน
เนื่องจากประเทศไทยเป็นประเทศที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์ การศึกษาหรือข้อมูลทางชาติพันธุ์ที่เป็นชนกลุ่มเล็กๆในประเทศไทยไม่ค่อยจะมีข้อมูลหรือมีผู้ศึกษากันนัก เรื่องราวของชนเผ่าต่างๆที่เป็นชนกลุ่มน้อย ซึ่งมีเพียงคำบอกเล่าที่เล่าถึงประวัติและความเป็นมาของตนเองผ่านรุ่นต่อรุ่นเท่านั้น และก็อาจจะมีประวัติหรือเรื่องราวที่ถูกอ้างถึงในประวัติของชนชาติใหญ่ๆเพียงบางส่วนเท่านั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น